کد مطلب:284441 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:260
شورش صاحب الزنج
كه از جمله آن احادیثی كه در آنها صحبت از این شخص شده است حدیثی است كه پیش از این از ابن عباس آوردیم . جریان صاحب الزنج و قومش در تاریخ از این قرار ثبت شده است كه وی شخصی بود كه در سال 255 ه.ق (مصادف با میلاد حضرت مهدی (ع )) قیام كرد. نامش علی بن محمد بود و علی رغم اینكه از حیث عقاید و تفكرات با اهل بیت (ع ) اختلاف داشت ، گمان می كرد كه از علویان است . طی مدت 15 سال در جامعه چنان فسادی به راه انداخته بود كه نهایتاً در سال 270ه.ق دستش را به قتل عام مردم آلوده كرد. علاوه بر انتساب خویش به علویان عمده مطلبی كه در شورش خود روی آن تكیه می كرد این بود به طور اساسی به كارگران و طبقة زحمت كش جامعه ، خصوصاً بندگان و غلامان تحت سرپرستی دیگران نظر داشت و از این جهت بود كه به وی صاحب الزنج یا سرور بندگان لقب داده بودند. فسادی زیادی در جامعه اسلامی به پا كرد و دولت عباسی را به شدت به زحمت انداخت و ساكنان بصره و بسیاری دیگر از شهرها رابا قتل و غارت و سرگردانی (آوارگی ) مردم تحت فشار قرار داد. این واقعة تاریخی هم خود دلیل بزرگی برای صدق حدیث و گویندة آن (علیه السلام ) می باشد.